расча́льванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. расчальваць — расчаліць.
расча́львацца, ‑аецца; незак.
Зал. да расчальваць.
расча́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да расчаліць.
расчапі́цца, ‑чапіцца; зак.
Раз’яднацца, адчапіўшыся адно ад другога. Вагоны расчапіліся.
расчапі́ць, ‑плю, ‑чэпіш, ‑чапіць; зак., што.
Раз’яднаць, адчапіўшы адно ад другога, развесці што‑н. счэпленае. Расчапіць састаў. Расчапіць вагоны. □ Замест таго каб расчапіць дрот каля калка, хлопец лёгка падняў веласіпед і пераставіў яго на другі бок загарадзі. Дамашэвіч.
расчапле́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. расчапляць — расчапіць.
расчапля́цца, ‑яецца; незак.
1. Незак. да расчапіцца.
2. Зал. да расчапляць.
расчапля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да расчапіць.
расчарава́насць, ‑і, ж.
Стан расчараванага. Пачуццё расчараванасці і незадаволенасць агарнула .. [Барыса]. М. Ткачоў.
расчарава́нне, ‑я, н.
Пачуццё, стан незадаволенасць выкліканы няздзейсненымі спадзяваннямі, надзеямі, марамі. Марына Паўлаўна змоўкла, працятая крыўдай і расчараваннем. Зарэцкі. Ён з расчараваннем зразумеў, што хлопцы .. не здагадваюцца, што перад імі адзін з лепшых гоншчыкаў свету, той самы Судакоў. Радкевіч. // у кім-чым. Страта веры ў каго‑, што‑н. У «турэмнай» лірыцы Коласа мы знаходзім некалькі вершаў, прасякнутых настроямі расчаравання ў сябрах, паплечніках па рэвалюцыйнай справе. Навуменка.