Verbum

малаакрэ́слены, ‑ая, ‑ае.

Які дапускае рознае тлумачэнне або разуменне. Малаакрэсленае паняцце.

малаакты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які не праяўляе дастатковай актыўнасці (у якой‑н. галіне дзейнасці).

малаалкаго́льны, ‑ая, ‑ае.

З невялікім утрыманнем алкаголю. Малаалкагольныя напіткі.

малааўтарытэ́тны, ‑ая, ‑ае.

Які не карыстаецца дастатковым аўтарытэтам; не ўплывовы. // Які не заслугоўвае поўнага давер’я. Малааўтарытэтныя крыніцы.

малава́жкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае невялікую вагу; лёгкі. Малаважкі метал.

малава́жнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць малаважнага.

малава́жны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае вялікай важнасці; нязначны. Малаважная акалічнасць. □ Малая, малаважная тэма так і астанецца малаважнай, якімі б літаратурнымі аздобамі яе ні ўпрыгожвалі. Скрыган.

малава́та, прысл.

Разм. Не зусім дастаткова; крыху, мала. Малавата дзеці сёння елі. / у знач. вык. Склаўшы.. лістоўку, хлопцы задумаліся, як яе падпісаць. Паставіць адно слова «партызаны» — малавата. Якімовіч. Прапах травой, прапах ракой, Прапах лазой, рачною мятай. Ды толькі радасці такой Было тады мне малавата. Бялевіч.

малава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Недастатковы па колькасці, велічыні. Калі так — гайда дахаты, Малаваты наш атрад. Броўка. У Закуцці людзі як людзі. Можа, трошкі гаспадарка запушчана. Кароўнік трэба пашырыць, малаваты. Ермаловіч.

малаве́р, ‑а, м.

Той, хто мала верыць у што‑н. [Яраш:] — Ага, ляцяць! Вяртаюцца. А што я вам казаў? Малаверы! Шамякін.