Verbum

мяшча́нства, ‑а, н.

1. У дарэвалюцыйнай Расіі — гарадское саслоўе, якое складалася з рамеснікаў, гандляроў, ніжэйшых чыноў служачых і пад. // зб. Асобы, якія належалі да гэтага саслоўя; мяшчане.

2. перан. Погляды і паводзіны мешчаніна (у 2 знач.); абывацельшчына. [Горкі] бязлітасна выкрываў мяшчанства, рэакцыйную буржуазную ідэалогію. Івашын.

мяшэ́й, ‑ю, м.

Травяністая расліна сямейства злакавых, асобныя віды якой з’яўляюцца пустазеллем.

мяшэ́чак,

гл. мяшочак.

мяшэ́чнік,

гл. мяшочнік.

мяшэ́чніца,

гл. мяшочніца.

мяшэ́чны,

гл. мяшочны.