расхіста́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. Прымусіць хістацца; раскалыхаць. Калі чалавека, які званіў, забілі, званы доўга яшчэ гудзелі, так моцна ён расхістаў іх. Шамякін.
2. Хістаючы, зрабіць няўстойлівым, хісткім. Расхістаць слуп. □ Валока як-колечы спрабаваў расхістаць абломак [бетону], ля якога цадзіўся промень, штурхнуў яго ўгару і пацягнуў на сябе. Быкаў.
3. перан. Давесці да разладу, падарваць. Сялянскія паўстанні расхісталі феадальнапамешчыцкі лад.
расхі́стванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. расхістваць — расхістаць і расхіствацца — расхістацца.
расхі́ствацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да расхістацца.
2. Зал. да расхістваць.
расхі́стваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да расхістаць.
расхлёбаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Тое, што і расхлябаць. [Захар:] — Яны [кулакі] табе .. наробяць так, што і не расхлёбаеш. Пестрак.
расхлёбваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да расхлябаць.
•••
Расхлёбваць кашу — разблытваць якую‑н. складаную, заблытаную справу.
расхлі́станы, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад расхлістаць.
2. у знач. прым. Тое, што і расхрыстаны (у 2 знач.). Шустрыя хлопчыкі ў расхлістаных кажушках не прапускалі ніводных саней. Навуменка. Конік амаль увесь хаваўся ў жыце, а хлопец, бялявы, расхлістаны, ладны, у шэрай сялянскай кашулі, ледзь пагойдваўся, плыў над калоссем. Ракітны. На руках і расхлістанай грудзіне [немца] таксама рабацінне. С. Александровіч.
расхліста́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Тое, што і расхрыстацца. Дзяўчынка ўсё яшчэ бегла побач з канём, белыя льняныя валасы яе растрапаліся, зрэбная сукенка расхлісталася. Якімовіч.
расхліста́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Тое, што і расхрыстаць. Усхадзілася мяцеліца, Расхлістала кажушок; То ўзвіецца, то пасцелецца, То адскочыцца на крок. Лужанін.
расхлусі́цца, ‑хлушуся, ‑хлусішся, ‑хлусіцца; зак.
Разм. Пачаць хлусіць многа і доўга.