расфасо́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. расфасоўваць — расфасаваць.
расфасо́ўшчык, ‑а, м.
Рабочы, які займаецца расфасоўкай.
расфіласо́фствавацца, ‑ствуюся, ‑ствуешся, ‑ствуецца; зак.
Разм. Пачаць філасофстваваць. — Збажына і тая расце іначай на вольнай зямлі, — расфіласофстваваўся дзед. Васілевіч.
расфранці́цца, ‑франчуся, ‑францішся, ‑франціцца; зак.
Разм. Адзецца па-святочнаму, франтавата; разадзецца. — А ты куды гэтак расфранціўся? На заданне? Шашкоў.
расфра́нчаны, ‑ая, ‑ае.
Адзеты па-святочнаму, франтавата. Куйбышава не збянтэжыў ні «матылёк», ні расфранчаны выгляд наведвальніка. «Маладосць».
расфуфы́раны, ‑ая, ‑ае.
Разм. іран. Занадта пышна і без густу адзеты. На Васілёва вяселле [Святлана] прыязджала, як краля — расфуфыраная, у моднай сукенцы. Даніленка. — Які ён з сябе? — Расфуфыраны такі хлюст. Толькі твар нібы на ім чорт гарох малаціў. Машара.
расфуфы́рвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да расфуфырыцца.
расфуфы́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.
Разм. іран. Занадта пышна і без густу адзецца.
расфы́ркацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм.
1. Пачаць гучна і многа фыркаць. Конь расфыркаўся.
2. перан. Пачаць гаварыць з раздражненнем, паказваючы сваё незадавальненне.