растра́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да растраціцца.
2. Зал. да растрачваць.
растра́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да растраціць.
растро́па, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ай (‑аю), ж.
Разм. Неакуратны, непрычасаны, лахматы чалавек; неахайнік.
растру́б, ‑а, м.
1. Расшырэнне на канцы трубы; прадмет такой формы. Скрыўленыя чорныя раструбы вентылятараў басавіта гулі над электрапечамі. Савіцкі.
2. Расшыраная частка якога‑н. адзення, абутку. Боты з раструбамі. □ На руках у Сценкі былі рукавіцы — скураныя, жоўтыя, з раструбамі да самых локцяў. Хомчанка.
раструбі́ць, ‑трублю, ‑трубіш, ‑трубіць; зак., што, аб чым, пра што, з дадан. сказам і без дап.
Разм. Разнесці чуткі, расказаць усім і ўсюды; раззваніць. Цётка раструбіла на ўсё мястэчка, што ў таго пасадскага кучаравага хлопца з вялікімі вачыма лёгкая рука і добрае сэрца. С. Александровіч. [Віктар:] — Але праект цікавы. І галоўнае — пра яго ўжо раструбілі. Савіцкі.
растру́бны, ‑ая, ‑ае.
Які мае раструб, раструбы. Раструбныя пальчаткі.
раструсі́ць, ‑трушу, ‑трусіш, ‑трусіць; зак., што.
Разм.
1. Раскідаць, рассыпаць тонкім слоем. Раструсіць чарназём.
2. Разгубіць, растрэсці дарогай.
растру́ска, ‑і, ДМ ‑трусцы, ж.
1. Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. раструсіць.
2. Р мн. ‑сак. Страты ў вазе і меры сыпкіх прадуктаў і матэрыялаў пры іх захаванні і перавозцы. Раструска мукі.
растру́шаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад раструсіць.
растру́швацца, ‑аецца; незак.
Зал. да раструшваць.