растра́тчык, ‑а, м.
Той, хто зрабіў растрату (у 2 знач.).
растра́ўліванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. растраўліваць — растравіць і растраўлівацца — растравіцца.
растра́ўлівацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да растравіцца.
2. Зал. да растраўліваць.
растра́ўліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да растравіць.
растраўля́цца, ‑яецца; незак.
1. Незак. да растравіцца.
2. Зал. да растраўляць.
растраўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да растравіць.
растра́ціцца, ‑трачуся, ‑трацішся, ‑траціцца; зак.
1. Растраціць свае грошы. // перан. Патраціць свае фізічныя і душэўныя сілы на што‑н. дробнае, пустое.
2. Незаконна расходаваць чужыя грошы, маёмасць; зрабіць растрату (у 2 знач.). Нінка .. то кідала аўтакалону, то зноў варочалася; была стала на работу ў буфет у сталовую, растрацілася, пайшла пасля ў дарожніцы. Пташнікаў.
растра́ціць, ‑трачу, ‑траціш, ‑траціць; зак., што.
1. Расходаваць, патраціць (грошы, капітал і пад.). [Міхась:] — У мяне з грашыма тугавата, дзядзька. Аванс увесь па дарозе растраціў. Лупсякоў. // перан. Патраціць (фізічныя і душэўныя сілы) на што‑н. дробнае, пустое, непрыстойнае. Малады яшчэ гадамі, .. [Паходня] ужо шмат перажыў, але не растраціў, а як бы накапіў энергію, каб аддаваць яе той справе, якую яму даручыць партыя. Хадкевіч. Сіл не растраціў, свой збярог агонь. Іду, паклаўшы сэрца на далонь, Насустрач навальніцам і падзеям. А. Александровіч.
2. Незаконна расходаваць (грошы, маёмасць і інш.). Растраціць казённыя грошы.
3. Страціць паступова. [Хана] дарогаю растраціла ўсіх сваіх небаракаў-родных. Чорны. [Антанюк:] — З-за свайго характару ты растраціла сяброў. Шамякін.
растра́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад растраціць.