растранжы́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да растранжырыць.
растранжы́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.
Разм.
1. Пачаць многа транжырыць.
2. Легкадумна растраціць усе свае грошы.
растранжы́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.
Разм. Легкадумна растраціць (грошы, сродкі). Адны да капейкі могуць растранжырыць усё, не думаючы пра заўтрашні дзень, другія адмаўляюць сабе ў неабходным і кожную капейку трацяць з болем у сэрцы. Пальчэўскі.
растрапа́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад растрапаць.
2. у знач. прым. Які растрапаўся; раскалмачаны. [Алесь] прыціснуў .. [Ганну] да сябе, ілбом прытуліўшыся да яе растрапаных валасоў. Чорны. Цяжка, з намаганнем узмахвае варона сваімі растрапанымі крыламі. В. Вольскі. У пакой убегла Галя. У цыратавым фартушку, крыху растрапаная. Арабей.
растрапа́цца, ‑траплюся, ‑трэплешся, ‑трэплецца; зак.
Раскалмаціцца, раскідацца ў беспарадку. Валасы растрапаліся на ветрыку, але дзяўчына не звяртала на іх увагі. Даніленка.
растрапа́ць, ‑траплю, ‑трэплеш, ‑трэпле; зак., што.
Раскалмаціць, раскідаць у беспарадку. Вецер растрапаў валасы.
растраса́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. растрасаць — растрэсці.
растраса́цца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да растрэсціся.
2. Зал. да растрасаць.
растраса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да растрэсці.
растра́та, ‑ы, ДМ ‑траце, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. растраціць.
2. Незаконнае расходаванне давераных грошай або маёмасці. Мікодым працаваў крамнікам, а за растрату праседзеў некалькі год у турме. Марціновіч. // Незаконна растрачаныя грошы, маёмасць. Пакрыць растрату.