Verbum

радыётэ́хнік, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне радыётэхнікі.

радыётэ́хніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.

1. Галіна тэхнікі, якая займаецца пытаннямі практычнага прымянення электрамагнітных ваганняў высокай частаты.

2. Навука аб электрамагнітных ваганнях высокай частаты. Тэарэтычная радыётэхніка.

радыётэхні́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да радыётэхнікі (у 1 знач.). Радыётэхнічныя прыстасаванні.

2. Звязаны з вывучэннем і прымяненнем радыётэхнікі. Радыётэхнічны інстытут.

радыёуніверсітэ́т, ‑а, М ‑тэце, м.

Сістэматычныя перадачы па радыё (лекцыі, кансультацыі, гутаркі), якія маюць на мэце павышэнне ведаў у пэўнай галіне і разлічаны на пастаянных слухачоў. Радыёуніверсітэт культуры.

радыёўстано́ўка, ‑і, ДМ ‑ноўцы; Р мн. ‑новак; ж.

Радыёапаратура, устаноўленая ў месцы яе пастаяннай эксплуатацыі. У саўгасе электрычнасць, Відната без кошту. Свая радыёўстаноўка, Тэлефон і пошта. Купала.

радыёфі́зік, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне радыёфізікі.

радыёфі́зіка, ‑і, ДМ ‑зіцы, ж.

Галіна фізікі, у якой вывучаюцца фізічныя працэсы, звязаныя з электрамагнітнымі ваганнямі і радыёхвалямі. Поспехі радыёфізікі.

радыёфікава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад радыёфікаваць.

радыёфікава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., што.

Ажыццявіць (ажыццяўляць) радыёфікацыю. Радыёфікаваць калгас.

радыёфіка́цыя, ‑і, ж.

Аснашчэнне (мясцовасці, памяшкання) радыётрансляцыйнымі вузламі, сеткай праваднога вяшчання і радыёвяшчальнымі прыёмнікамі. Радыёфікацыя краіны. □ На шчасце,.. [інжынер] усё-такі зразумеў, чаго студэнты ад яго хочуць, і паабяцаў прыслаць заўтра тэхніка для радыёфікацыі інтэрната. Карпюк.