уто́птванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. утоптваць — утаптаць (у 1–3 знач.).
уто́птвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да утаптацца.
2. Зал. да утоптваць.
уто́птваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да утаптаць (у 1–3 знач.).
уто́ра 1, ‑ы, ж.
Спец. Унутраная нарэзка, у якую ўстаўляецца дно ў бочцы, цэбры і пад.
уто́ра 2, ‑ы, ж.
Спец. Другі голас у музычнай партыі; другая скрыпка.
уто́рквацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да уторкнуцца.
2. Зал. да уторкваць.
уто́ркваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да уторкнуць.
уто́ркнуты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад уторкнуць.
уто́ркнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Уткнуцца вострым канцом у што‑н. Кап’ё ўторкнулася ў зямлю.
2. Уперціся, уткнуцца ў што‑н. У бераг носам пад кустом Уторкнулася лодка. Скарынкін. Мой, вораг ляжаў нерухома, уторкнуўшыся тварам у снег. Шамякін.
3. перан. Не ўзнімаючы вачэй, паглыбіцца ў якую‑н. справу. Уторкнуўшыся ў газету,.. [афіцэр] ужо думае аб дарозе. Ракітны.
уто́ркнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., што.
Уткнуць, усадзіць што‑н. вострае, тонкае ў глыб або ўнутр чаго‑н. Андрэй спыніўся, узяў жмут вільготнай травы, абцёр касу, уторкнуў востры канец касільна ў зямлю. Дуброўскі. // Уставіць, палажыць што‑н. Трэнер панюхаў букецік, а потым, не падымаючыся з канапы, уторкнуў яго ў вузенькую.. вазу, што стаяла на падаконніку. Хомчанка.
уто́рнік, ‑а, м.
Спец. Прылада для нарэзкі ўтор 1.