Verbum

мусо́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мусону, мусонаў. Мусонны вецер.

муст, ‑у, М ‑сце, м.

Спец. Свежы сок, выціснуты з вінаграду або іншых фруктаў. // Маладое салодкае віно, якое не перабрадзіла.

[Лац. mustum.]

муста́нг, ‑а, м.

Дзікі конь, які вадзіўся даўней у паўночнаамерыканскіх стэпах.

[Ад ісп. mustango.]

муст’е́рскі, ‑ая, ‑ае.

У выразе: муст’ерская эпоха гл. эпоха.

[Фр. moustier ад геагр. назвы.]

мусульма́нін, ‑а; мн. мусульмане, ‑ан; м.

Тое, што і магаметанін.

мусульма́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да мусульманін.

мусульма́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мусульманства, да мусульман, уласцівы ім. Мусульманская рэлігія.

мусульма́нства, ‑а, н.

Тое, што і магаметанства.

мутаге́н, ‑у, м.

Спец. Фізічны, хімічны і біялагічны фактары, якія выклікаюць мутацыю (у 2 знач.).

мутаге́ннасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць да мутацыйных змен спадчыннасці.