Verbum

насле́дніца, ‑ы, ж.

Жан. да наследнік (у 1 знач.).

насле́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які з’яўляецца наследнікам прастола, улады. Наследны прынц. Наследны князь.

2. Уст. Які перадаецца ў спадчыну. Наследнае права.

на́слепа, прысл.

Разм. Нічога не бачачы, усляпую. Капрал наш.. шыецца тварам, у траву і, час ад часу, наслепа крычыць: «Агонь!» Брыль.

наслі́нены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад наслініць.

наслі́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Разм. Намачыць слінаю. Наслініць пальцы. Наслініць аловак.

наслі́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да наслініць.

насло́ены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад наслаіць.

насло́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. наслойваць — наслаіць.

насло́йвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да наслаіцца.

2. Зал. да наслойваць.

насло́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да наслаіць.