Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

расскавыта́цца, ‑вычуся, ‑вычашся, ‑вычацца; зак.

Разм. Пачаць моцна і доўга скавытаць. Сабака расскавытаўся.

расскака́цца, ‑скачуся, ‑скачашся, ‑скачацца; зак.

Разм.

1. Захапіўшыся скокамі, пачаць многа скакаць.

2. Скачучы, набраць большую скорасць (пра каня).

расскаро́джаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад расскародзіць.

расскаро́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да расскародзіць.

расскаро́дзіць, ‑роджу, ‑родзіш, ‑родзіць; зак., што.

Разм. Добра, старанна паскародзіць.

рассква́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Падсмажыць, выскварыць (сала).

расскуба́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расскубаць — расскубці.

расскуба́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да расскубаць.

расскуба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да расскубці.

расску́бвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да расскубваць.