Verbum

мукамо́льня, ‑і, ж.

Разм. Прадпрыемства, дзе размолваецца збожжа на муку.

мукасе́й, ‑я, м.

Рабочы, заняты прасейваннем мукі.

мукасе́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прасейвання мукі.

муксу́н, ‑а, м.

Прэснаводная рыба сямейства ласасёвых, якая водзіцца ў сібірскіх рэках і азёрах.

[Тат. муксун.]

мул ​¹, ‑а, м.

Помесь кабылы і асла.

мул ​², ‑у, м.

Абл. Іл. Зазнаў тут бедны човен гора: Каламі Костусь яго пора І ва ўсе бокі яго круціць, Ды толькі воду каламуціць, Бо тут гразі больш, чым вады, І мулу, рознае брыды. Колас.

мула́, ‑ы, м.

Мусульманскі свяшчэннік.

[Араб. maula — пан, уладар.]

мулава́ты, ‑ая, ‑ае.

Абл. Ілісты. Да самага вечара, пакуль не сцямнела, ныралі мы, але так [ножыка] і не знайшлі. Глыбока на, тым месцы было, і дно мулаватае. Васілёнак.

мула́т, ‑а, М ‑лаце, м.

Патомак ад шлюбу белых і нетраў.

[Ісп. mulato, ад араб. muvallad — нечыстакроўны араб.]

мула́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да мулат.

мулінэ́, нескл., н.

Баваўняныя або віскозныя штапельныя каляровыя ніткі для вышывання. Вышываць мулінэ.

[Ад фр. mouliner — сукаць шоўк.]