Verbum

усчына́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да усчаць.

усчэ́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да усчапіць.

усынаві́цель, ‑я, м.

Той, хто ўсынавіў або ўсынаўляе каго‑н.

усынаві́ць, ‑наўлю, ‑навіш, ‑навіць; зак., каго.

Прыняць у сваю сям’ю хлопчыка на правах роднага сына. Калі хлопчык падрос так, што трэба было аддаваць у школу, прафесар афіцыйна ўсынавіў яго. Новікаў.

усынаўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. усынаўляць — усынавіць.

усынаўля́цца, ‑яецца; незак.

Зал. да усынаўляць.

усынаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да усынавіць.

усыно́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад усынавіць.

усыпа́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. усыпа́ць — усы́паць (у 1, 2 знач.).

усы́паны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад усы́паць (у 1, 2 знач.).