усце́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., каго.
Выклікаць у каго‑н. пачуццё задаволенасці, радасці. Павышэнне, якое Паўлу неўзабаве прапанавалі, не вельмі ўсцешыла яго. Брыль. Як нямнога трэба, каб усцешыць жанчыну. Пару збітых, банальных фраз і трошкі цеплыні ў голасе. Навуменка. // Супакоіць. Чыгуначнік доўга стаяў у роздуме, а потым сказаў няўпэўнена, мо толькі для таго, каб усцешыць няшчасную жанчыну, каб зараніць у яе душу хоць маленькую надзею. Сабаленка.
усціла́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. усцілаць — услаць.
усціла́цца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да услацца.
2. Зал. да усцілаць.
усціла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да услаць.
усцяга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да усцягнуць.
усця́гванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. усцягваць — усцягнуць.
усця́гвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да усцягнуцца.
2. Зал. да усцягваць.
усця́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да усцягнуць.
усця́гнуты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад усцягнуць.
усцягну́цца, ‑цягнуся, ‑цягнешся, ‑цягнецца; зак.
Разм.
1. З цяжкасцю ўзысці, падняцца на верх чаго‑н. Ледзь усцягнуўся на зару. □ Стары давалокся да стала знясілены, усцягнуўся на край лавы і ўспёрся ўпалымі грудзямі на стол. Кірэенка.
2. Устаць, падняцца з пасцелі. Чаго ты ўсцягнуўся з тэмпературай?