Verbum

насагло́тачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да насаглоткі.

насагло́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Верхняя частка глоткі, якая размешчана ззаду насавой поласці і пераходзіць у глотку. Захвоованне насаглоткі.

насагло́ткавы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і насаглотачны.

наса́дачны, ‑ая, ‑ае.

Які насаджваецца на што‑н. Насадачная лінза.

насаджа́льнік, ‑а, м.

Кніжн. Асоба, якая распаўсюджвае, укараняе што‑н. (якія‑н. ідэі, парадкі і пад.).

наса́джаны ​¹, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад насадзіць ​¹ (у 1–3 знач.).

наса́джаны ​², ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад насадзіць ​² (у 1 знач.).

насаджа́ць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

1. Змясціць, размясціць дзе‑н. вялікую колькасць каго‑, чаго‑н. Насаджаць дзяцей у аўтобус. Насаджаць пірагоў у печ.

2. Пасадзіць у некалькі прыёмаў або нейкую колькасць (пра расліны, дрэвы). Насаджаць маладых дрэў.

3. Разм. Пабоямі нарабіць (сінякоў, гузоў і пад.). Не надта хочацца .. [Аўдолі] ўмешвацца ва ўнутраныя справы, падлічваць, хто каму больш сінякоў насаджаў, ды нічога не зробіш — улада. Крапіва.

насаджа́ць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да насадзіць ​¹ (у 3, 4 знач.).

наса́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. насаджваць ​² — насадзіць ​² (у 1 знач.).

наса́джвацца ​¹, ‑аецца; незак.

1. Уводзіцца, распаўсюджвадда.

2. Зал. да насаджваць ​¹.

наса́джвацца ​², ‑аецца; незак.

Зал. да насаджваць ​².

наса́джвацца ​³, ‑аецца.

Незак. да насесці (у 1 знач.).

наса́джваць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да насадзіць ​¹.

наса́джваць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да насадзіць ​².