распы́рскацца, ‑аецца; зак.
1. Распляскацца, рассеяцца пырскамі. Вячэрняе люстра вады Распырскалася пад вяслом. Танк.
2. Пачаць моцна і доўга пырскацца, пырскаць.
распы́рскаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Распляскаць, рассеяць пырскамі ў розныя бакі. Распырскаць ваду з бочкі.
распы́рсквальнік, ‑а, м.
Прыстасаванне для распырсквання чаго‑н. Распырсквальнік для вадкіх угнаенняў.
распы́рскванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. распырскваць — распырскаць.
распы́рсквацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да распырскацца.
2. Зал. да распырскваць.
распы́рскваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да распырскаць.
распыта́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад распытаць.
распыта́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Тое, што і распытаць. Сухавараў распытаўся, як здароўе панны Ядвісі, як жыве сам настаўнік, як часта бачыцца ён з паненкамі. Колас. Язэпка распытаўся ў бабулі, як ісці на Стаўбцы, і, падзякаваўшы ёй, адразу ж падаўся ў дарогу. Якімовіч.
распыта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Пытаючы ў каго‑н., даведацца, высветліць што‑н. Ганна з палёгкаю ўздыхнула і шпарка рушыла ў бок чыгункі, каб распытаць там дарогу ў Арэхаўку. Шамякін. Салдат разгаварыўся з Панасам, распытаў, хто ён такі, за што яго забралі. Колас. Кепска, што гэтую мясцовасць .. [Рыбак] ведаў блага, ды і не распытаў як след у хлопцаў у лесе. Быкаў.
распы́тванне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. распытваць — распытаць.
2. Пытанні, з дапамогай якіх што‑н. высвятляецца. [Міронаў] змог узяць для рамана фактычны матэрыял не з распытванняў.., а з уласнага вопыту. «Полымя».