нава́р, ‑у, м.
Вадкасць, насычаная рэчывамі тых прадуктаў, што ў ёй варацца. Грыбны навар. // Тлушч, які ўсплывае наверх пры варцы стравы з жывёльных прадуктаў. Юшка са свежай рыбы ўжо кіпела.. Корань зменшыў агонь, каб не выкіпаў навар, прысеў. Гурскі.
наваражы́ць, ‑ражу, ‑рожыш, ‑рожыць; зак., што і чаго.
Разм. Варожачы, прадказаць.
нава́раны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад наварыць.
на́варат,
У выразе: другім наваратам — другі раз. [Маці:] — З хваробай не жартуй: яшчэ другім наваратам адкінецца... Якімовіч. Даўно мы з’елі сваю дзель бульбы, а нашых сяброў няма і няма. Я паставіў другім наваратам кацялок. С. Александровіч.
нава́рванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. наварваць — наварыць (у 3 знач.).
нава́рвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да наварыцца.
2. Зал. да наварваць.
нава́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да наварыць.
нава́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. наварыць (у 3 знач.).
наварны́, ‑ая, ‑ое.
Прыроблены шляхам наварвання, наваркі. Наварное лязо сякеры.
наваро́джаны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і нованароджаны. Сталіца навароджанай дзяржавы, Уздымай высока свой дзяржаўны сцяг!.. Звонак.