Verbum

абве́зці, ‑вязу, ‑вязеш, ‑вязе; ‑вязём, ‑везяце; пр. абвёз, ‑везла і ‑вязла; зак., каго-што.

Правезці вакол чаго‑н. Абвезці вакол калгаснай сялібы. // Правезці кружным шляхам, кінуўшы што‑н.

абве́йвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да абвейваць.

абве́йваць, ‑ае; незак.

Тое, што і абвяваць. Лагодны вецер абвейваў твар. Самуйлёнак.

абве́ргнуты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абвергнуць.

абве́ргнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. абверг, ‑ла; зак., што.

Выказаць нязгоду з якімі‑н. сцверджаннямі, чуткамі, даказаўшы іх непраўдзівасць. [Язэп] адчуваў, што Шугай гаворыць нешта зусім не тое, пра што павінна ісці размова, але не мог знайсці слоў, каб абвергнуць гэтыя бязглуздыя вывады. Асіпенка.

абве́рчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абвярцець.

абве́рчвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да абверчваць.

абве́рчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абвярцець.

абве́сіцца, ‑вешуся, ‑весішся, ‑весіцца; зак.

1. Тое, што і абвіснуць.

2. Тое, што і абвешацца.

абве́сіць, ‑вешу, ‑весіш, ‑весіць; зак., каго-што.

1. Апусціць уніз, не могучы ўтрымаць. Дрэва пад цяжарам яблыкаў абвесіла галіны.

2. Тое, што і абвешаць.