Verbum

нарва́ць ​¹, ‑рву, ‑рвеш, ‑рве; ‑рвём, ‑рвяце; зак., чаго.

1. Сарваць нейкую колькасць чаго‑н. Нарваць кветак. Нарваць яблыкаў. □ Бярозкі ўбраліся такой яркай і прывабнай зелянінай, што толькі б на букет яе нарваць. Кулакоўскі. Ля хаткі .. [Міхалка] парваў жмут высокай травы, спехам перавязаў яе абрыўкам вяровачкі, і атрымаўся ладны венік. Якімовіч.

2. Парваць нейкую колькасць чаго‑н. Нарваць паперы.

3. Нацерабіць нейкую колькасць (лёну, канопляў і пад.). Нарваць ільну.

4. і што. Разм. Нагнаць (пра вецер). Вецер парваў дажджу. □ — [Вятры] нарвуць буру, — прагаварыў Лукаш Гнецька. Гурскі.

нарва́ць ​², ‑рве; зак.

Апухнуць і нагнаіцца. Палец парваў.

нарве́жац,

гл. нарвежцы.

нарве́жка,

гл. нарвежцы.

нарве́жскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Нарвегіі, нарвежцаў. Нарвежская мова.

нарве́жцы, ‑аў; адз. нарвежац, ‑жца, м.; нарвежка, ‑і, ДМ ‑жцы; мн. нарвежкі, ‑жак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва. Нарвегіі.

нард, ‑у, М ‑дзе, м.

1. Травяністая расліна сямейства валяр’янавых, якая мае мясісты духмяны корань і дробныя кветачкі.

2. Араматычнае рэчыва, якое здабываецца з гэтай расліны.

[Лац. nardus.]

на́рдавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да нарду, прыгатаваны з нарду. Нардавы алей.

нардо́м, ‑а, м.

Уст. Народны дом — устапова для правядзення культурных мерапрыемстваў.

на́рды, ‑аў; адз. няма.

Тое, што і трыктрак.

нарза́н, ‑у, м.

Вуглякіслая мінеральная вада. Піць нарзан.

[Ад кабардзінскага нарт-санэ — напітак казачнага гераічнага племені нартаў.]