расплю́ханы, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад расплюхаць.
расплю́хацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
1. Плюхаючыся, праліцца праз край, разліцца. У Зосі задрыжалі рукі. Вада са шклянкі расплюхалася на падлогу. Хомчанка.
2. Разм. Пачаць моцна плюхацца.
расплю́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Плюхаючы, разліць. [Ладуцька:] — [Аляксей Гусак] такі высокі, тоўсты... І ходзіць роўненька — поўную шклянку вады пастаў яму на галаву, не расплюхае. Паслядовіч. Буланы нават не запыніўся перад мастком, адно расплюхаў капытамі рудую ваду. Чыгрынаў.
расплю́хванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. расплюхваць — расплюхаць.
расплю́хвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да расплюхацца.
2. Зал. да расплюхваць.
расплю́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да расплюхаць.
расплю́шчаны 1, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад расплюшчыць 1.
2. у знач. прым. Раскрыты, адкрыты (пра вочы). Аляксандра Пятроўна ляжала з расплюшчанымі вачыма, намагалася заснуць, але не магла. Каршукоў.
расплю́шчаны 1, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад расплюшчыць 2.
2. у знач. прым. Плоскі, прымяты. П адагнаў лодку, .. глянуў на Марусава з-пад казырка мокрай, расплюшчанай шапкі. М. Стральцоў. // Расціснуты, раструшчаны. На падлозе расплюшчаная каробка тэлефона, раструшчаны нагамі тынк. Навуменка. У руцэ ў мяне расплюшчаная ліпкая цукерка, загорнутая ў бліскучую паперку. Арабей.
расплю́шчванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. расплюшчваць 1 — расплюшчыць 1.
расплю́шчванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. расплюшчваць 2 — расплюшчыць 2.
расплю́шчвацца 1, ‑аецца.
Незак. да расплюшчыцца 1.
расплю́шчвацца 2, ‑аецца; незак.
1. Незак. да расплюшчыцца 2.
2. Зал. да расплюшчваць 2.
расплю́шчваць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да расплюшчыць 1.
расплю́шчваць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да расплюшчыць 2.