распара́длівасць, ‑і, ж.
Уласцівасць распарадлівага. Распарадлівасць брыгадзіра.
распара́длівы, ‑ая, ‑ае.
Які ўмее добра кіраваць, распараджацца чым‑н. Распарадлівы старшыня. Распарадлівы камандзір.
распара́дчы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да распараджэння, служыць для распараджэння. Распарадчая камісія.
распара́дчык, ‑а, м.
Асоба, якая адказвае за даручаную ёй справу і непасрэдна кіруе ёй. Распарадчык суда. □ А за сцэнаю галоўны распарадчык — Сёмка Чыжык. Прывешвае артыстам.. бароды, бровы падмазвае сажаю. Каваль.
распа́раны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад распарыць.
2. у знач. прым. Які стаў мяккім пад уздзеяннем пары, гарачай вады і пад.; прыгатаваны параннем. Распараныя венікі. □ Многія рыбы ўлетку добра ловяцца на чорны і белы хлеб, на рознае распаранае зерне, гарох. Матрунёнак. На ферме, цёплай і чыстай, густа пахла варанай бульбай і распараным вотруб’ем — свіней нядаўна кармілі. Савіцкі.
3. у знач. прым. Разгарачаны, разамлелы (ад гарачыні, парання і пад.). Выходзячы з ванны ў паласатай піжаме, пачырванелы, распараны, Іван Трахімавіч сказаў жонцы: — Гануля! Зірні там у партфель. Я табе падарунак прывёз. Корбан. — Больш няма куды. Па завязку. — Дзмітрый высунуўся з люка, абцёр распараны твар. Беразняк.
распа́рвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да распарыцца.
2. Зал. да распарваць.
распа́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да распарыць.
распа́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.
Спец. Дзеянне паводле дзеясл. распарваць — распарыць (у 1 знач.).
распаро́цца, ‑порацца; зак.
Дарвацца па шву, у месцы шва. Рукаў распароўся.