Verbum

гала́ктыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

1. (з вялікай літары). Вялікая зорная сістэма, да якой належыць Сонца і ўся наша планетная сістэма разам з Зямлёй.

2. Усякая іншая зорная сістэма, падобная да нашай зорнай сістэмы.

[Ад грэч. galaktikos — малочны.]

галакты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які адносіцца да галактыкі. Галактычны экватар.

галалёд, ‑у, М ‑дзе, м.

Тое, што і галалёдзіца.

галалёдзіца, ‑ы, ж.

Ледзяная корка на паверхні зямлі, не пакрытая снегам; галалёд. Зноў прыціскаў марозік, і галалёдзіца шклом пакрывала дарогі. Дуброўскі. // Стан пагоды, калі паверхня зямлі, дрэў і інш. пакрыта ледзяной коркай. У той дзень была галалёдзіца, тратуары зрабіліся слізкімі і Валіку прыходзілася ўвесь час асцерагацца, каб не пакаўзнуцца. Жычка.

галалі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Пластмаса з бялковага рэчыва — казеіну, падобная на натуральны рог, але цвярдзейшая і менш эластычная за яго. Гузік з галаліту.

[Ад грэч. gala — малако і litos — камень.]

галама́н, ‑а, м.

Той, хто мае цягу да ўсяго французскага.

галама́нія, ‑і, ж.

Цяга да ўсяго французскага.

галамя́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жывародзячая рыба, якая жыве ў возеры Байкал на вялікай глыбіні.

гала́ндзец,

гл. галандцы.

гала́ндка,

гл. галандцы.