ускаламу́чвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да ускаламуціцца.
2. Зал. да ускаламучваць.
ускаламу́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да ускаламуціць.
ускалма́ціцца, ‑мачуся, ‑мацішся, ‑маціцца; зак.
Стаць, зрабіцца калматым; узлахмаціцца, растрапацца. Чорныя бліскучыя валасы рассыпаліся, ускалмаціліся, але маці ні на што не звяртала ўвагі. Мележ.
ускалма́ціць, ‑мачу, ‑маціш, ‑маціць; зак., каго-што.
Зрабіць калматым; узлахмаціць, растрапаць. — Вось што! — Барыс ускалмаціў Рэме валасы і загадаў: — Маўчок. За справу. Шашкоў.
ускалма́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад ускалмаціць.
2. у знач. прым. Растрапаны, непрычасаны (пра валасы, шэрсць). Дзядзька Міша, праходзячы міма, пагладзіць ускалмачаныя валасы хлапчука і з усмешкай запытае: «Ну, як справы, Алік?» Хадкевіч. // З непрычасанымі, растрапанымі валасамі, шэрсцю. Пятро пазіраў на дзверы хаты. Нарэшце яны расчыніліся, паказалася ўскалмачаная галава без кепкі. Лупсякоў.
ускалма́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да ускалмаціцца.
2. Зал. да ускалмачваць.
ускалма́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да ускалмаціць.
ускалу́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да ускалупнуць, ускалупіць.
ускалупі́ць, ‑луплю, ‑лупіш, ‑лупіць; зак., што.
Разм. Тое, што і ускалупнуць.
ускалу́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да ускалупнуць, ускалупіць.