раскудла́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.
Разм. Тое, што і раскудлаціцца. У Сідара — гаспадара хаты — дробненькі і плюгавы твар зусім ужо счырванеў, пругкія, ак дрот, віхрастыя і рыжыя валасы раскудлачыліся і рассыпаліся ва ўсе бакі. Чорны.
раскудла́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.
Разм. Тое, што і раскудлаціць. Чапцоў зняў фуражку, раскудлачыў пасівелыя валасы. Мележ. Узнеслі дзіця наверх, аж пад дах, раскудлачылі трохі сена, выскублі ямачку і паклалі Валю. Ус.
раскукава́цца, ‑кукуецца; зак.
Пачаць доўга і моцна кукаваць.
раскула́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад раскулачыць.
раскула́чванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскулачваць — раскулачыць.
раскула́чвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да раскулачваць.
раскула́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да раскулачыць.
раскула́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.
Пазбавіць зямлі і сродкаў вытворчасці (кулака, кулакоў). Банадыся раскулачылі і разам з вусатым зялёнакаменцам выселілі. Чорны.
раскуме́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і без дап.
Разм. Разгадаць, уразумець што‑н. Нарэшце і старая Арцюшыха раскумекала, у чым справа. Сабаленка. Спачатку, пакуль не разабраўся, усё здавалася як бы лепшым, калі ж раскумекаў, ды захацеў вярнуцца назад, ужо да Саветаў, — не ўдалося ў той час прабіцца дамоў з таго далёкага свету. М. Ткачоў.
раскупі́ць, ‑куплю, ‑купіш, ‑купіць; зак., што.
Купіць па частках усё (пра некалькіх, многіх пакупнікоў). — А я білетаў не дастаў, — бесклапотна паведаміў Віцька. — Раскупілі. Савіцкі. — Раскупілі па дзялянках усю пушчу. Лобан.