Verbum

агаро́дніца, ‑ы, ж.

Жан. да агароднік. Воўк не пастух, а свіння не агародніца. Прыказка.

агаро́дніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да агародніцтва і агародніка.

агаро́дніцтва, ‑а, н.

Развядзенне агародных культур як галіна сельскай гаспадаркі. Прамысловае агародніцтва. Парніковае і цяплічнае агародніцтва.

агаро́днічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Займацца агародніцтвам.

агаро́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да агароду. Агародная зямля. Агародная брыгада. // Які расце на агародзе. Агародныя расліны.

агаро́дчык, ‑а, м.

Агароджаны кавалачак зямлі (звычайна пад вокнамі), дзе садзяць кветкі, сеюць расаду; кветнік. Акно выходзіла на вуліцу, у цесны агародчык для кветак і расады. Чорны.

агаро́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад агарошыць.

агаро́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да агарошыць.

агаро́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., каго.

Уразіць, здзівіць чым‑н. нечаканым; ашаламіць (у 3 знач.). Агарошыць пытаннем. □ Размова з Рокашам так агарошыла Кушэля, што ён забыўся, чаго сюды прыходзіў. Гурскі.

агарта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да агарнуць.