раскісля́льнік, ‑у, м.
Спец. Састаў, пры дапамозе якога робяць раскісленне металу.
раскісля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да раскісліць.
раскі́снуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. раскіс, ‑ла; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пад дзеяннем вільгаці, вады ператварыцца ў вязкае месіва. Зямля ў стэпе адразу раскісла, набіралася цэлымі пудамі на боты. Даніленка. // Набраўшыся вільгаці, размокнуць, разбухнуць. Боты раскіслі, зняць іх было цэлае мучэнне. Карпюк.
2. перан. Расслабіцца, разамлець (ад гарачыні, выпіўкі і пад.). [Незнаёмец] адразу ж раскіс ад яды і цяпла, паваліўся спаць. Асіпенка. // Страціць волю, здольнасць дзейнічаць. — Ты прабач, але ты — баязлівец і панікёр! Пакрытыкавалі — і ты раскіс. Шамякін. Першая нягода — і раскіслі. Ніякая загартоўка не памагае... Навуменка. // Паддацца залішняй чуллівасці. Калі выйшаў Гаварушка, Зіначка нават заплакала, а Захарава з аддзела кадраў праборку ёй давала: — Раскісла! Перараджэнца гэтага шкада стала? Лобан.
раскла́д, ‑у, М ‑дзе, м.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскладаць 1 — раскласці 1.
2. Графік, у якім указваецца час, месца, паслядоўнасць правядзення чаго‑н. Пеця дакладна ведаў расклад усіх паяздоў і да кожнага з іх быў напагатове. Ракітны. Вучні застукалі векамі партаў, зашамацелі сшыткамі — у раскладзе значыўся ўрок па мове. Шахавец. // Парадак, распарадак чаго‑н. Лабановіч прыносіць свой расклад работы ў школе. Колас.
•••
Штатны расклад — дакумент, які вызначае склад работнікаў якой‑н. установы, прадпрыемства з указаннем іх пасад і акладаў.
расклада́льнасць, ‑і, ж.
Спец. Здольнасць рэчыва раскладацца 2, быць раскладзеным 2.
расклада́нне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскладаць 1 — раскласці 1.
расклада́нне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскладаць 2 — раскласці 2.
расклада́цца 1, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да раскласціся 1.
2. Зал. да раскладаць 1.
расклада́цца 2, ‑аецца; незак.
1. Незак. да раскласціся 2.
2. Зал. да раскладаць 2.
расклада́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да раскласці 1.
расклада́ць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да раскласці 2.
раскла́дачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да раскладкі (у 2 знач.); які выпадае, прыходзіцца згодна раскладцы. Раскладачная норма.
раскла́дванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскладваць — раскласці 1.