Verbum

напаўкачэ́ўнік, ‑а, м.

Той, хто жыве напаўкачавым жыццём.

напаўкашто́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які набліжаецца па сваіх якасцях да каштоўных (пра камяні).

напаўкро́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які атрымліваецца ад скрыжавання чыстакроўнай жывёлы з простай; не чыстакроўны.

напаўкру́глы, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму паўкруга. Напаўкруглае акно.

напаўлега́льны, ‑ая, ‑ае.

Не зусім легальны, напалавіну нелегальны. Напаўлегальны друк. Напаўлегальнае выданне.

напаўляжа́ць, ‑ляжу, ‑ляжыш, ‑ляжыць; ‑ляжым, ‑лежыце; незак.

Ляжаць у такім становішчы, калі верхняя частка тулава прыпаднята і на што‑н. абапіраецца. Напаўляжаць на падушках. □ На канапе, тварам да святла, напаўляжыць чарнявы таўставаты мужчына, чытае кнігу. Навуменка.

напаўма́са, ‑ы, ж.

Спец. Маса валакна (з размяклай драўніны і іншай сыравіны), з якой шляхам далейшай перапрацоўкі атрымліваецца папяровая маса.

напаўмеханізава́ны, ‑ая, ‑ае.

Механізаваны не поўнасцю.

напаўмёртвы, ‑ая, ‑ае.

1. Блізкі да смерці; напаўжывы. Напаўмёртвы чалавек. // перан. Амаль бязлюдны, пусты. Напаўмёртвая вуліца. // Часткова засохлы, завялы (пра расліны). Напаўмёртвае дрэва.

2. перан. Які страціў сілы ад якіх‑н. перажыванняў. Напаўмёртвая ад страху жанчына.

напаўмя́ккі, ‑ая, ‑ае.

Не зусім мяккі. Напаўмяккае крэсла.