Verbum

напаўжабра́цкі, ‑ая, ‑ае.

Амаль жабрацкі. Напаўжабрацкае жыццё.

напаўжартаўлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Не зусім сур’ёзны, амаль жартаўлівы. Напаўжартаўлівы тон.

напаўжывы́, ‑ая, ‑ое.

1. Блізкі да смерці, амаль мёртвы. Напаўжывы ад голаду.

2. перан. Які зусім аслабеў, страціў сілы ад якога‑н. перажывання. Напаўжывы ад страху.

напаўзабы́ты, ‑ая, ‑ае.

Амаль забыты. [Лакота] пераводзіць погляд на паляну і спрабуе ўявіць на ёй далёкі, напаўзабыты вобраз. Зарэцкі.

напаўзабыццё, ‑я, н.

Стан, блізкі да забыцця, няпоўнае забыццё. Веньямін ужо знаходзіўся ў прыемным стане напаўзабыцця, за якім пачынаецца сон, калі ў дзверы нехта моцна загрукатаў. Навуменка.

напаўзава́лены, ‑ая, ‑ае.

Напалавіну завалены, амаль завалены. Напаўзавалены бліндаж.

напаўзакры́ты, ‑ая, ‑ае.

Не поўнасцю закрыты, амаль закрыты. Нават у мёртвага ў яго [рыцара] высакародная пастава.. Напаўзакрытае белае аблічча, магутныя ногі. Караткевіч.

напаўза́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. напаўзаць — напаўзці.

напаўзаплю́шчаны, ‑ая, ‑ае.

Не зусім заплюшчаны, амаль заплюшчаны (пра вочы).

напаўзасо́хлы, ‑ая, ‑ае.

Амаль засохлы. Напаўзасохлае дрэва.