Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

гуказапісны́, ‑ая, ‑ое.

Прызначаны для гуказапісу. Гуказапісны апарат.

гуказдыма́льнік, ‑а, м.

Прылада для ўзнаўлення гукавога запісу; адаптар.

гукаізаляцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гукаізаляцыі. Гукаізаляцыйны матэрыял. Гукаізаляцыйныя ўласцівасці.

гукаізаля́цыя, ‑і, ж.

Здольнасць не дапускаць пранікнення гукаў і шуму, а таксама сукупнасць сродкаў, якія забяспечваюць непранікальнасць гукаў, шуму. Гукаізаляцыя памяшкання. Павысіць гукаізаляцыю.

гукамаскіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

Тэхнічныя прыёмы, якія садзейнічаюць змяншэнню чутнасці гуку артылерыйскага выстралу.

гукаметры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гукаметрыі. Гукаметрычная апаратура. Гукаметрычная станцыя.

гукаме́трыя, ‑і, ж.

Спец. Раздзел прыкладной акустыкі, які займаецца пытаннямі вызначэння месцазнаходжання крыніцы гуку.

гуканепраніка́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць гуканепранікальнага.

гуканепраніка́льны, ‑ая, ‑ае.

Які не прапускае гукаў, шумаў, а таксама ізаляваны ад гукаў і шумаў. Гуканепранікальныя сцены каюты. Гуканепранікальная камера.

гука́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. гукаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Тамаш сядзеў у бары і не падаваў ніякага голасу на гуканне жонкі. Бядуля.