раскарчо́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскарчоўваць — раскарчаваць.
раскасі́раваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад раскасіраваць.
раскасі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.
Уст. Расфарміраваць. Раскасіраваць полк. □ І калі наш ЦК заўсёды будзе ведаць, колькі ёсць у данай арганізацыі арганізаваных рабочых, з іх думкай ЦК павінен лічыцца і абавязак раскасіраваць мясцовы камітэт па патрабаванне арганізаваных рабочых. Ленін. // Расфарміраваўшы якое‑н. падраздзяленне, размеркаваць асабісты састаў.
[Ад ням. kassieren.]
раскасі́ць, ‑кашу, ‑косіш, ‑косіць; зак., што.
Спец. Умацаваць раскосамі.
раскасма́ціцца, ‑мачуся, ‑мацішся, ‑маціцца; зак.
Зрабіцца касматым; раскалмаціцца. Валасы раскасмаціліся.
раскасма́ціць, ‑мачу, ‑маціш, ‑маціць; зак., каго-што.
Зрабіць касматым; раскалмаціць. Раскасмаціць валасы.
раскасма́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да раскасмаціцца.
2. Зал. да раскасмачваць.
раскасма́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да раскасмаціць.
раска́т, ‑у, М ‑каце, м.
Доўгі, перарывіста гул, грукатанне (грому, кананады і пад.). Дзесьці далёка за лесам бліскалі зарніцы, і адтуль чутны былі глухія раскаты грому. Сачанка. Пушчаны з гары снежны ком набывае ўсе большую і большую імклівасць, .. ён ператвараецца ў грозную лавіну, якая змятае ўсё на сваім шляху, абуджаючы грамавымі раскатамі даліны і горы. Лынькоў. Начную цішыню, як раскат грому, раскалоў стрэл. Чарнышэвіч. // Перарывістыя моцныя гукі (чалавечага голасу, музыкі і пад.). — Мат! Гага-га... — ускалыхнуў кабінетную цішу магутны раскат шчаслівага смеху. Быкаў. Раскатамі грымеў, сатрасаючы паветра, нізкі, хрыплы бас старога аленя, зліваючыся ў адзіны хор з высокімі і звонкімі галасамі маладзейшых. В. Вольскі.
раската́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Пачаўшы катацца, захапіцца катаннем. Раскаталіся дзеці на веласіпедах.