напа́йка, ‑і, ДМ ‑пайцы; Р мн. ‑паек; ж.
Напаяны кавалак металу.
напакава́ны і напако́ваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад напакаваць.
напакава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.
Шчыльна ўкладваючы, уціскаючы, напоўніць што‑н. даверху. Напакаваць чамадан. Напакаваць рукзак. Напакаваць паперамі партфель. // Разм. Напоўніць якімі‑н. рэчамі што‑н.; налажыць. Цёплая восень напакавала.. [пастуховы] торбы баравікамі. Пташнікаў.
напака́з, прысл.
1. Для агульнага агляду. Выставіць тавары напаказ. □ Партызаны сваіх слядоў напаказ не выстаўлялі. Чорны. На высокім, яшчэ голым дрэве, з чорнага гнязда выстаўляў напаказ доўгую дзюбу бусел. Бялевіч.
2. Для выгляду, з мэтай звярнуць увагу. Уздыхаць напаказ. □ На вадохрышча, пасля таго як усе набралі свянцонай вады, Якаў напаказ выкупаўся ў палонцы. Каліна.
напаклёпнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Узвесці паклёп на каго‑н., нагаварыць, нахлусіць. Напаклёпнічаць на чалавека.
напако́ўванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. напакоўваць — напакаваць.
напако́ўвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да напакоўваць.
напако́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да напакаваць.
напаку́тавацца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; зак.
Перажыць, вынесці многа пакут. Напакутавацца ў няволі. □ [Фогель:] — І як толькі, яны маглі жыць у лесе? Гэткія марозы стаялі сёлета. Напакутаваліся, мабыць... Шчарбатаў.