раскалыха́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад раскалыхаць.
раскалыха́цца, ‑лышуся, ‑лышашся, ‑лышацца; зак.
1. Пачаць моцна калыхацца. Маятнік раскалыхаўся. Раскалыхацца на качэлях.
2. перан. Выйсці са стану апатыі, бяздзейнасці. — Малавата нас трохі спачатку, — сказаў Іван Аўдолевіч. — Пакуль, як той казаў, раскалышуцца. Кожны захоча паглядзець, што ж тут выйдзе. Брыль.
раскалыха́ць, ‑лышу, ‑лышаш, ‑лыша; зак., каго-што.
1. Пачаць моцна калыхаць, прымусіць калыхацца. Раскалыхаць качэлі. □ Рака шалела. Нізавыя парывы вятрыску раскалыхалі вялікія, у рост чалавека, хвалі. Караткевіч.
2. Калышучы каго‑, што‑н., надаць яму сілу інерцыі для кідання, штуршка і пад. [Гітлераўцы] адной [жанчыне] заламалі, звязалі рукі. Яе раскалыхалі і кінулі ў акно. Мележ.
3. Калышучы, зрабіць хісткім, няўстойлівым. Раскалыхаць слупок.
4. перан. Вывесці са стану апатыі, абыякавасці. Саміх .. [пагранічнікаў] не вельмі лёгка раскалыхаць, выклікаць у іх жаданне расказаць аб сваіх дасягненнях. Брыль.
раскалы́хвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да раскалыхацца.
2. Разм. Перавальвацца з боку на бок (пры хадзе). Неўзабаве .. [Шпулькевіч] пачаў заўважаць, што далёка наперадзе раскалыхваюцца ў павольнай хадзе дзве чалавечыя постаці. Чорны.
3. Зал. да раскалыхваць.
раскалы́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да раскалыхаць.
раскамандзірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.
Спец. Размеркаваць (рабочых) па работах.
раскамандзіро́вачны, ‑ая, ‑ае.
1. Спец. Які мае адносіны да раскамандзіроўкі, прызначаны для яе. Раскамандзіровачны пакой.
2. у знач. наз. раскамандзіро́вачная, ‑ай, ж. Разм. Тое, што і раскамандзіроўка (у 2 знач.).
раскамандзіро́ўвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да раскамандзіроўваць.
раскамандзіро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да раскамандзіраваць.
раскамандзіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўны, ж.
1. Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскамандзіраваць.
2. Разм. Кантора, якая займаецца размеркаваннем рабочых па работах, а таксама памяшканне, дзе адбываецца такое размеркаванне.