мазо́ль, мазаля, м.
Патаўшчэнне скуры ці пухір з вадкасцю на руках або на нагах ад працяглага трэння. Нацерці мазоль. Крывавы мазоль. □ Дзякуй рупным рукам, што заўжды ў мазалях, без якіх каласам не звінець у палях! А. Вольскі.
•••
Касцявы мазоль — касцявая нарасць на месцы зрашчэння косці пасля пералому і інш. пашкоджанняў.
Жыць з мазаля гл. жыць.
Наступіць на (любімы) мазоль гл. наступіць.
мазо́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да мазаля. Мазольны пластыр.
2. Тое, што і мазолісты. — Я сам працаўнік, І мазольныя маю я рукі. Гурло.
мазу́рачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да мазуркі 1. Мазурачны матыў.
мазу́рка 1, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Польскі нацыянальны танец з трохдольным тактам, а таксама музыка да гэтага танца. Пальцы Скашынскага забарабанілі па стале жвавей. Яны выстуквалі лёгкі матыў мазуркі. Чарнышэвіч. // Музычны твор у рытме гэтага танца. Мазуркі Шапэна.
[Ад польск. mazurek.]
мазу́рка 2,
гл. мазуры.
мазу́рскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да мазураў. Мазурскае насельніцтва.
ма́зуры, ‑аў; адз. мазур, ‑а, м.; мазурка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. мазуркі, ‑рак; ж.
Этнаграфічная група палякаў, якая насяляе паўночна-ўсходнюю частку Польшчы.
мазу́рык, ‑а, м.
Разм. Злодзей, махляр, ашуканец. Юрый маўчаў. У ім закіпала злосць. Гэты мазурык [Плішчынскі], які перад вайной трапіў у лагер за дробную кражу, хоча выставіць сябе яго выратавальнікам. Навуменка.
мазу́т, ‑у, М ‑зуце, м. і мазу́та, ‑ы, ДМ ‑зуце, ж.
Астаткі ад нафты пасля адгонкі з яе бензіну, газы і газаліну. Пахла мазутам, нагрэтымі за дзень шпаламі, жвірам і нечым асаблівым, станцыйным. Карпаў. Востра пахла зямлёй, мазутай і каменным вугалем. Лынькоў.