Verbum

намыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. намываць.

намыва́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да намываць.

намыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да намыць.

намы́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад намыліць.

намы́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Намыліць сябе, пакрыць сябе мыльнай пенай. Намыліцца некалькі разоў.

намы́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Нацерці мылам, пакрыць мыльнай пенай. Намыліць бялізну. Намыліць рукі. □ Намыліць кашулю не было чым, і .. [Люба] доўга церла яе рукамі. Чорны.

•••

Намыліць галаву (шыю) каму — строга спагнаць з каго‑н. за што‑н.

намы́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. намыльваць — намыліць.

намы́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да намыліцца.

2. Зал. да намыльваць.

намы́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да намыліць.

на́мысел, ‑слу, м.

Тайны намер, задума (часцей адмоўнага характару). Знаць намысел ворага — сіла: Тады не налучыць бяда. Колас.