Verbum

ювенало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае рэзервы чалавечага арганізма і шляхі захавання прымет маладосці на працягу даўгалетняга жыцця.

[Ад лац. juvenis — гоны, малады.]

ювена́льны, ‑ая, ‑ае.

Непалаваспелы.

[Лац. juvenalis — юны.]

югасла́вы, ‑аў; адз. югаслаў, ‑лава, м.; югаслаўка, ‑і, ДМ ‑лаўцы; мн. югаслаўкі, ‑лавак; ж.

Насельніцтва Югаславіі.

югасла́ў,

гл. югаславы.

югасла́ўка,

гл. югаславы.

югасла́ўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Югаславіі, югаславаў, які належыць, уласцівы ім. Югаслаўскі звычай.

ю́гер, ‑а, м.

У старажытным Рыме — зямельная мера паверхні, роўная 2942 м².

[Лац. jugerum.]

ю́да ​¹, ‑ы, м.

Пагард., лаянк. Здраднік. [Паддубны:] — Я юдам не стану. Ад мяне вы звестак не атрымаеце. М. Ткачоў.

[Ад імені аднаго з вучняў Ісуса Хрыста, які, па евангельскай легендзе, прадаў свайго настаўніка за 30 сярэбранікаў.]

ю́да ​², ‑а, н.

У выразе: цуда-юда гл. цуда.

юдаі́зм, ‑а і ‑у, м.

1. ‑у. Уст. Тое, што і іудаізм.

2. ‑а. Моўны зварот, выраз, якія ўласцівы яўрэйскай мове.

юдафі́л, ‑а, м.

Прыхільнік усяго яўрэйскага.

[Ад лац. judaeus — яўрэй і грэч. philos — сябра.]