Verbum

іржа́ць і ржаць, (і)ржу, (і)ржэш, (і)ржэ; незак.

1. Абзывацца ржаннем (пра каня). Дзіка ржалі коні, бегаючы з сёдламі, без ездакоў, па скалечанаму полю. Гурскі.

2. Разм. Гучна, нястрымана смяяцца; рагатаць. Клас стагнаў, вохкаў, іржаў, качаўся ад смеху на лаўках. Чарнышэвіч.

ржа,

гл. іржа.

ржа́васць,

гл. іржавасць.

ржаве́ць,

гл. іржавець.

ржа́вінне,

гл. іржавінне.

ржа́вы,

гл. іржавы.

ржа́нне,

гл. іржанне.

ржаны́,

гл. іржаны.

ржа́ўленне,

гл. іржаўленне.

ржа́ўныя,

гл. іржаўныя.