Verbum

раме́сніцтва, ‑а, н.

1. Занятак рамяством, саматужнай работай.

2. перан. Работа без творчай ініцыятывы, па ўстаноўленаму шаблону. Мастак — паняцце, якое выключае рамесніцтва. «Полымя».

раме́снічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм.

1. Займацца рамяством; быць рамеснікам (у 1 знач.). [Валодзя:] — Нам бы цяпер друкарню... Хоць бы маленькую, на шматтыражку.. Гэта справа размаху патрабуе, а мы пакуль што рамеснічаем. Новікаў.

2. перан. Працаваць без творчай ініцыятывы; быць рамеснікам (у 2 знач.).

раме́сны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да рамяства (у 1 знач.), рамесніка (у 1 знач.), звязаны з імі. Жывуць там шаўцы, краўцы, бондары, цесляры, — люд рамесны — сядзяць на месцы, іх і за вуха з тае Назараўкі не выцягнеш. Б. Стральцоў.

2. Які рыхтуе кадры кваліфікаваных рабочых. Рамеснае вучылішча. Рамесная школа.

ра́мі, нескл., н.

Субтрапічная расліна сямейства крапіўных, з доўгім і моцным валакном, якое ідзе на вытворчасць тэкстыльных вырабаў асаблівай трываласці.

[Малайск.]

рамі́з, ‑у, м.

1. У некаторых картачных гульнях — недабор пэўнай колькасці бітак, а таксама штраф за такі недабор.

2. Паўторны папераджальны ўдар у фехтаванні.

[Фр. remise.]

рамі́зіцца, ‑міжуся, ‑мізішся, ‑мізіцца; незак.

Прайграваць у карты ў выніку рамізу (у 1 знач.).

рамі́зіць, ‑міжу, ‑мізіш, ‑мізіць; незак., каго-што.

Прымушаць каго‑н. прайграць у картачнай гульні ў выніку рамізу (у 1 знач.).

рамі́знік, ‑а, м.

1. Фурман наёмнага экіпажа. З завулка выехаў, наганяючы .. [Ліду з Буднікам], рамізнік. Галавач. У Сарэнта для тых, хто хацеў экзотыкі, на цэнтральнай плошчы, побач з раскошнымі кафэ, з багатымі сучаснымі аўтамабілямі дзяжураць рамізнікі з экіпажамі... Мележ.

2. Экіпаж з фурманам. [Зося:] — Два агенты гестапа везлі мяне на рамізніку па горадзе. Шамякін.

рамі́зніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рамізніка, рамізніцтва. Рамізніцкі фаэтон. Рамізніцкая біржа.

рамі́зніцтва, ‑а, н.

Занятак рамізніка.