намалі́цца, ‑малюся, ‑молішся, ‑моліцца; зак.
Разм.
1. Многа, доўга памаліцца. А дома маліцца богу не выпадала, — больш награшыш, чым намолішся. Колас.
2. перан. (з адмоўем і дзеясл. магчы). Прасякнуцца любоўю, павагай да каго‑н. — Ды што вы, Якуб Панасавіч, .. [Захар] жа заўсёды не можа памаліцца на вас! — ўзмахнула.. [Каця] рукамі. Броўка.
намало́т, ‑у, М ‑лоце, м.
Колькасць намалочанага збожжа. Высокія намалоты пшаніцы. □ Галоўны на малацьбе чалавек — падавальшчык. Які падавальшчык трапіцца, такая будзе і работа, такі і намалот. Сяркоў.
намало́цца, ‑мялюся, ‑мелешся, ‑мелецца; зак.
Разм. Нарабіцца мелючы.
намало́ць, ‑мялю, ‑мелеш, ‑меле; зак., чаго.
1. Размалоць нейкую колькасць чаго‑н. Намалоць мех пшаніцы. Намалоць мукі.
2. перан.; і без дап. Разм. Нагаварыць многа лішняга, пустога; набалбатаць. [Клемс:] — Вось намалола, каб табе язык прысох! І чаго ты толькі бурчыш? Галавач.
намало́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад намалаціць (у 1 знач.).
намало́чванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. намалочваць.
намало́чвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да намалаціцца.
2. Зал. да намалочваць.
намало́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да намалаціць (у 1 знач.).
намалява́ны і намалёваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад намаляваць.
намалява́цца, ‑лююся, ‑люешся, ‑люецца; зак.
Разм. Уволю, многа памаляваць.