Verbum

ракетабудаўні́к, ‑а, м.

Работнік ракетабудавання.

ракетаво́з, ‑а, м.

Разм. Самаходная ўстаноўка для ракет.

ракетадро́м, ‑а, м.

Спецыяльна абсталяванае месца для выпрабавання і запуску ракет (у 2 знач.).

[Ад слова ракета і грэч. dromos — месца для бегу, бег.]

ракетано́сец, ‑носца, м.

Баявы карабель або самалёт з ракетнай зброяй. // Разм. Самаходная ўстаноўка для ракет.

ракетано́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ракетаносца; які мае на ўзбраенні ракеты. Ракетаносны карабель.

ракетападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму ракеты.

ракетапла́н, ‑а, м.

Самалётападобны лятальны апарат, прызначаны для палётаў у шырокім дыяпазоне скорасцей.

раке́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Зацягнуты сеткай абруч авальнай формы з дзяржаннем або лапатачка з ручкай для гульні ў тэніс, бадмінтон, пінг-понг. Марына .. прыгожа дзейнічала ракеткай на тэніснай пляцоўцы. Васілевіч.

раке́тніца, ‑ы, ж.

Спецыяльнае прыстасаванне для пуску ракет (у 1 знач.). [Багун] яшчэ раз абдумаў план усёй аперацыі, успомніў, што ён павінен даць чырвоную ракету — знак агульнага наступлення, абмацаў у кішэні .. ракетніцу і пакрочыў далей. Шчарбатаў.

раке́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ракеты. Ракетная ўстаноўка. Ракетны пісталет. Ракетны сігнал. Ракетны рухавік. Ракетныя войскі.

2. Які дзейнічае па прынцыпу ракеты (у 2 знач.). Ракетная тэхніка. Ракетныя снарады.