уве́зці, увязу, увязеш, увязе; увязём, увезяце; пр. увёз, увезла; зак., што.
Завезці, даставіць куды‑н., унутр чаго‑н. Увезці калёсы ў гумно. Увезці тавары з-за мяжы.
увекаве́чанне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. увекавечыць.
увекаве́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад увекавечыць.
увекаве́чванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. увекавечыць.
увекаве́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да увекавечыцца.
2. Зал. да увекавечваць.
увекаве́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да увекавечыць.
увекаве́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.
Стаць векапомным, застацца ў памяці нашчадкаў.
увекаве́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.
1. каго-што. Зрабіць навекі памятным, захаваць у памяці нашчадкаў. Увекавечыць памяць герояў. Увекавечыць падзеі ў творах мастацтва. □ Як мне выказаць шчыра Падзяку табе, Як аддзячыць за тое, Што ў момант суровы Для Купалы Прытулак знайшоў ты ў сябе І што ты ўвекавечыў Купалава слова? Аўрамчык.
2. што. Захаваць назаўсёды, навечна; садзейнічаць даўгавечнасці чаго‑н. [Нарыновіч:] — За мяжою, там які-небудзь Ракфелер ці Форд добра ведае, кім павінен быць яго пераемнік .. Выхоўвае ўласную падмену, каб увекавечыць сваю дынастыю. Грамовіч.
уве́нчвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да увянчацца.
2. Зал. да увенчваць.
уве́нчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да увянчаць.