Verbum

раз’я́трыванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раз’ятрываць — раз’ятрыць.

раз’я́трывацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да раз’ятрыцца.

раз’я́трываць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да раз’ятрыць.

раз’я́трыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

1. Моцна раздражніцца, раззлавацца, раз’юшыцца. Таго ж вечара Пракоп і раз’ятрыўся, што ператоўк усе гладышы, якія толькі былі. Вітка.

2. Моцна развярэдзіцца.

раз’я́трыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

1. Выклікаць у кім‑н. моцнае раздражненне, злосць; раз’юшыць. — Пацэліла, мабыць, у зубы, бо балюча ўдарыла кветачкі пальцаў. Гэта раз’ятрыла мяне, і я пачала лупцаваць яго абедзвюма рукамі па чым папала. Шамякін. Канцавенькага гэта яшчэ больш раз’ятрыла: — От чаму гэтае гумно з хутара не зносяць!.. Арочка.

2. Прычыніць боль, дакрануўшыся да чаго‑н. балючага; растрывожыць, развярэдзіць. Раз’ятрыць рану. // перан. Прычыніць маральныя пакуты. У хатах людзі пабойваліся ўспамінаць пра гэты страшны выпадак, каб не раз’ятрыць сваіх сэрцаў. Пестрак.

раз’я́ўкацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Пачаць моцна і доўга яўкаць. Кот раз’яўкаўся.

разя́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад разявіць.

разяўля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца.

Незак. да разявіцца.

разяўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да разявіць.

раі́сты, ‑ая, ‑ае.

Які дае многа раёў; які часта раі́цца. Раісты вулей. Раістыя пчолы.