гра́дусны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да градуса. Градусная сетка. Градуснае выражэнне.
градые́нт, ‑а, М ‑нце, м.
Мера змянення (павелічэння або змяншэння) у прасторы якой‑н. фізічнай велічыні пры перамяшчэнні на адзінку даўжыні. Градыент хуткасці ветру. Градыент тэмпературы.
[Ад лац. gradiens — паступальны.]
гражда́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.
Разм. Алфавіт, шрыфт, уведзены Пятром I у 1708 г. у замену царкоўнаславянскага.
граза́, ‑ы, ж.
Той (тое), што выклікае, наводзіць страх. Прайшла брыгада імя Чапаева — граза нямецкіх цягнікоў. Карпаў. Наперадзе быў славуты семсот дваццаты кіламетр — граза машыністаў Сарынскага дэпо. Васілёнак. [Слава] спрабаваў зазірнуць наперад: як сустрэне яго адважны пагранічнік Карацупа — граза парушальнікаў граніцы. Шыловіч.
гра́зевы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да гразі (у 2 знач.). Гразевыя вапны. Гразевы вулкан.
гразелячэ́бніца, ‑ы, ж.
Лячэбная ўстанова, у якой лечаць гразямі.
гразелячэ́бны, ‑ая, ‑ае.
Прызначаны для лячэння гразямі. Гразелячэбны курорт.
гразелячэ́нне, ‑я, н.
Лячэнне гразямі. Курс гразелячэння. Ілавае гразелячэнне.
гразі́цца, гражуся, грозішся, грозіцца; незак.
Тое, што і гразіць. Не цвёрдая ў бомбы слава, Гразіцца ёю зарана. Не хітрая, урэшце, справа Адолець атам урана. Куляшоў. [Толік] прычапіўся на вуліцы да Максіма, кідаўся біцца, гразіўся і блізка не падпусціць да матчынага парога... М. Стральцоў.
гразі́ць, гражу, грозіш, грозіць; незак.
Абяцаць зрабіць каму‑н. зло, непрыемнасць; пагражаць. [Ураднік] лаяўся, гразіў, абяцаў арыштаваць і згнаіць у турме, спрабаваў купіць ліслівасцю, але Агапа стаяла на сваім. Чарнышэвіч. // Рабіць пагражальны жэст. Чыкілевіч падымае палец, злёгку грозіць Пракопу, як настаўнік неразумнаму вучню. Колас.