Verbum

гра́белькі, ‑лек; адз. няма.

1. Памянш.-ласк. да граблі; невялікія граблі.

2. Прыстасаванне ў форме грабель на касе, якой скошваюць збожжа.

грабе́льнік, ‑а, м.

Разм. Тое, што і грабец (у 1 знач.). Сыходзіць чэрвень. Сама касавіца ў гэтую спякотную пару. Ідуць грабельнікі — падлеткі, маладзіцы. Вітка.

грабе́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да грабельнік.

грабе́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. грэбці.

грабе́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да грэбеня (у 1, 2 знач.). Грабенныя вырабы. Грабенная машына. Грабенная пража.

грабе́ньчаты, ‑ая, ‑ае.

Які мае выгляд грэбеня (у 1 знач.), мае грэбнепадобныя часткі. Грабеньчаты вал.

грабе́ньчык, ‑а, м.

Памянш. да грэбень.

грабе́ц, ‑бца, м.

1. Той, хто грабе, працуе з граблямі. Пабялеўшыя пракосы, накошаныя з рання, перакідаліся грабцамі на другі бок. Гартны.

2. Разм. Тое, што і вясляр. Гоніць чайку грабец. На другім канцы сядзіць са стрэльбаю паляўнічы. Колас.

грабі́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Сельскагаспадарчая машына для зграбання сена, рабочай часткай у якой з’яўляюцца металічныя зубы. Конная грабілка. □ Стракочуць грабілкі, махаючы галовамі, бразгаюць цуглямі коні. Дайліда.

грабі́льна, ‑а, н.

Ручка ў граблях. Дзяды спаўзлі з верху, абышлі стог навокал, падраўнялі яго граблямі, прымацаванымі да доўгіх грабільнаў. Асіпенка.