разру́б, ‑а, м.
Тое, што і водруб. [Бандарэнка:] — Бацька мой, калі на разрубы зямлю бралі, захацеў .. большы хутар. Далі яму аж дзве дзесяціны надбаўкі, за тое, што ён палез у балота. Асіпенка.
разру́мзацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Пачаць моцна і доўга румзаць; расплакацца. Каці трэба было неяк супакоіць раненых, а яна, як дзіця малое, раптам сама разрумзалася. Хомчанка.
разрумя́нены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад разрумяніць.
2. у знач. прым. Які разрумяніўся, стаў чырвоным. Першыя промні, як першы пушок На маладым разрумяненым твары. Тармола. Гэта маладая рабіна прытулілася да магутнага дрэва і, разрумяненая, дрэмле ў ціхай засені. Шашкоў.
разрумя́ніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.
Пакрыцца румянцам, стаць румяным. Кабеты таксама разрумяніліся, як тыя пірагі пад вялікдзень у добрае гаспадыні. Колас.
разрумя́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.
Выклікаць румянец на твары ў каго‑н.; зрабіць вельмі румяным. Здаровы холад зімы авеяў і разрумяніў .. [паненцы] шчокі. Колас.
разрумя́ньвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да разрумяніцца.
2. Зал. да разрумяньваць.
разрумя́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да разрумяніць.
разру́ха, ‑і, ДМ ‑русе, ж.
Поўнае расстройства, развал у гаспадарцы, у эканоміцы. Пасляваенная разруха. □ [Чарнавус:] Нябожчыца пакінула .. [дачку] маленькую ў голад і разруху. Крапіва. Пасяўныя кампаніі вясною і ўвосень 1921 года адбываліся ў Беларусі ў цяжкіх умовах разрухі. «Полымя».
разрыва́цца 1, ‑аецца; незак.
1. Незак. да разарвацца.
2. Зал. да разрываць 1.
•••
Сэрца разрываецца гл. сэрца.
разрыва́цца 2, ‑аецца; незак.
Зал. да разрываць 2.
разрыва́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да разарваць.
разрыва́ць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да разрыць.