Verbum

разра́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць разраднага ​¹. Разраднасць удзельнікаў спаборніцтва.

разра́днік ​¹, ‑а, м.

Аўтаматычнае прыстасаванне, якое засцерагае электрычным устаноўкі ад перанапружання. Іскравы разраднік.

разра́днік ​², ‑а, м.

Спартсмен, які мае спартыўны разрад. На прадпрыемствах амаль уся моладзь — значкісты ГПА і спартсменыразраднікі. «Маладосць».

разра́дніца, ‑ы, ж.

Жан. да разраднік ​².

разра́дны ​¹, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да разраду ​¹, разрадніка ​². Разрадныя нормы. Разрадныя спаборніцтвы.

разра́дны ​², ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да разраду ​². Разрадны ток.

разраза́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для разразання. Разразальны нож.

разраза́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які робіць разрэзку чаго‑н.

разраза́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да разразальшчык.

разраза́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. разразаць — разрэзаць.

разраза́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да разрэзацца.

2. Зал. да разразаць.

разраза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да разрэзаць.