газе́тны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да газеты, звязаны з ёй. Газетная вестка. Газетны работнік. // Уласцівы газеце. Газетная мова. Газетны стыль.
газе́тчык, ‑а, м.
1. Прадавец газет. Чуўся.. гучны голас газетчыка, які выкрыкваў навіны дня. Лынькоў.
2. Разм. Супрацоўнік газеты; журналіст. Славу, асабліва калі яе .. разнясуць па газетных палосах газетчыкі і журналісты, людзі «пераносяць» па-рознаму. Васілевіч.
газе́ціна, ‑ы, ж.
Разм. Экземпляр газеты. Як згледзець, Тараска збегаў у кіёск, вярнуўся і ўкленчыў на тратуары. Разгарнуў газеціну, склаў папалам. Юрэвіч. // Газетны ліст, папера выкарыстанай газеты. З-пад газеціны [у Гарышнага] пад правай пахай выглядалі дзве буханкі чорнага хлеба. Ракітны.
га́зік, ‑а, м.
Разм. Памянш.-ласк. да назвы аўтамабіля маркі ГАЗ.
газірава́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. газіраваць.
газірава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад газіраваць.
2. у знач. прым. Насычаны газам 1 (у 1 знач.). Газіраваная вада.
газірава́цца, ‑руецца; незак.
Зал. да газіраваць.
газірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.
Насычаць што‑н. газам 1 (у 1 знач.). Газіраваць глебу.
газіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. газіраваць.
2. Разм. Газіраваная вада.