размыка́льнік, ‑а, м.
Прыстасаванне для размыкання электрычнага ланцуга.
размыка́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. размыкаць — разамкнуць і размыкацца — разамкнуцца.
размыка́цца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да разамкнуцца.
2. Зал. да размыкаць.
размыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да разамкнуць.
размы́сліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак.
Разм. Разважыць, абдумаць. [Ганна:] — Я не ведаю нічога! Ты ж гаворыш, бярэ дзіва. Так, на свеце ўсяго многа, Як размысліш унікліва І падумаеш над гэтым. Колас.
размы́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад размыць.
2. у знач. прым. Сапсаваны, разбураны плынню, вадою. Русіновічу сніўся сон: ён едзе з бацькам па размытай, калдобістай дарозе. Дамашэвіч. Штоноч сніцца венцяроўцам самалёт... Здаецца, не ходзяць яны па размытай грэблі ды балоце, а на самалёце птушкай крылатай носяцца. Чарот.
3. у знач. прым. Які не мае ярка акрэсленых абрысаў; няясны, невыразны. Сонца заходзіла за брудную, празрыстую павалоку. Яно не хавалася, але здавалася нейкім размытым. Лобан. Пабразгаў [вецер] заінелай клямкай, Асыпаў з хвоі снег і знік, А з воблака размытай плямкай Туманным выплыў маладзік. Грахоўскі.
размы́ў, ‑мову, м.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. размываць — размыць і размывацца — размыцца.
2. Месца, размытае вадой.
размы́цца, ‑мыецца; зак.
Разбурыцца пад дзеяннем вады, плыні; стаць размытым.
размы́ць, ‑мыю, ‑мыеш, ‑мые; зак., што.
Разбурыць плынню, вадою (бераг, грунт і пад.). Праўда, на грэблі цяжкавата будзе, дажджы размылі. Жычка. / у безас. ужыв. Днём сарвала насціл з моста, Шлях нашчэнт размыла ранкам. Глебка.
размяжо́ўванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. размяжоўваць — размежаваць і размяжоўвацца — размежавацца.