Verbum

размо́тванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. размотваць — разматаць.

размо́твацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

1. Незак. да разматацца.

2. Зал. да размотваць.

размо́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да разматаць ​¹.

размо́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. размотваць — разматаць ​¹.

размо́тчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца размоткай чаго‑н. Размотчык дроту.

размо́тчыца, ‑ы, ж.

Жан. да размотчык.

размо́ўнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць размоўнага.

размо́ўнік, ‑а, м.

Дапаможнік для вывучэння замежнай мовы, які змяшчае ўзоры гутаркі на розныя бытавыя тэмы.

размо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да размовы (у 1 знач.), уласцівы ёй. Размоўная інтанацыя вершаў Маякоўскага. Размоўны стыль. □ Кідаецца ў вочы рытмічнае багацце паэмы [«Ясныя водбліскі» А. Бялевіча]. Рытм тут — то просты, размоўны, які нагадвае гаворку, то мілагучны і пявучы. «ЛіМ».

размо́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад размачыць.